مدح و مناجات با امام جواد علیه‌السلام
بسته‌ام دل را به آقایی که خیلی آشناست حامی اِبنُ السبیل و یاورِ هر بیـنواست نهمین خورشیدِ تابان ست در عرشِ خدا نهـمین آئیـنه‌دارِ حضرت خیرالوراست نامِ زیبایش محـمّد، کـینه‌اش باشد جواد این پسر نورِ دو چشمانِ علی موسی الرضاست مدحِ او گفتن لیاقت خواهد ای اهلِ هنر هر چه در وصفش بگویم مطمئناً که رواست من دخیلش می‌شوم بلکه گره را وا کند حضرت بابُ‌الکرم در انتظارِ یک گداست هرچه دارد می‌دهد بر سائلِ درمانده‌اش بسکه این آقای خوبیها فقط مشگل گشاست غـیرتی بی‌انتها دارد به زهـرا مادرش قلبِ حسّاسش مریدِ حضرت خیرالنساست کـوثـرِ دوّم لـقـب دادنـد بـر او اهلِ دل بر امام هشتمین هم نور چشم و هم عصاست بذل و بخشش می‌کند بر هر ز پا افتاده‌ای سائل اینجا راحت ست از بسکه او بی‌ادّعاست هر چه می‌خواهی بخواه امّا بدان که حاجتِ گریه‌کُن‌های حسینی یک براتِ کربلاست |